Wie iets koopt moet betalen. Wie niet betaalt voor een geleverde dienst of product krijgt vroeg of laat met een incassoprocedure te maken. Dat kost geld en daar zijn richtlijnen voor.
Men zou zeggen: “Wat is er dan mis met die incassopraktijk?”
Niemand wil te maken krijgen met een incassobureau’s, deurwaarders of incassoadvocaten. Zeker als je per ongeluk vergeten bent je rekening te betalen. Een onbenullige factuur van enkele tientallen euro’s kan al snel door allerlei administratiekosten, registratiekosten en herinneringskosten oplopen tot het drie- of viervoudige.
Buitengerechtelijke incassokosten zijn bedoeld als een vorm van schadevergoeding voor het uitblijven van betaling. Volgens de rechtspraak moeten deze kosten zowel redelijk zijn als in redelijkheid zijn gemaakt. Dat laatste houdt in dat het enkel versturen van een simpele aanmaning niet voldoende is voor het opvoeren van incassokosten. Volgens de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak geldt in het algemeen dat incassokosten maximaal 15 procent van de hoofdvordering mogen bedragen.
Toch is er veel discussie over de door incassokantoren vaak gevorderde incassokosten. De landelijke organisatie Sociaal Raadslieden trok eerder deze week aan de bel, omdat incassobureaus nu bij het innen van schulden jaarlijks miljoenen aan onkosten in rekening zouden brengen bij mensen die al in grote financiële problemen zitten, en een meerderheid van de Tweede Kamer van CDA, PvdA en SP verzochten minister van Justitie Hirsch Ballin (CDA) medio november 2008 een maximum stellen aan de incassokosten die bij schuldenaren in rekening worden gebracht bij het innen van schulden.
Naar aanleiding van voornoemde kritische signalen heeft minister Hirsch Ballin laten weten dat er een wettelijke regeling komt om de hoge incassokosten tegen te gaan. Waaruit de regeling bestaat is nog onduidelijk. De minister wil eerst goed bestuderen welke maatregelen het geschiktst zijn om de zogenaamde ‘woekertarieven’ te beteugelen. Binnen een paar maanden zou er voorstel moeten komen dat ervoor moet zorgen dat incassobureaus maat houden en de kosten beperken, licht Hirsch Ballins woordvoerder toe. Ondanks dat eden grote Kamermeerderheid pleitte ervoor dat de inningskosten niet meer dan vijftien procent van de te incasseren zou mogen bedragen, wilde Hirsch Ballin hier nog niet in meegaan.
Bron: rapport “Incassokosten, een bron van ergernis” door Landelijke organisatie Sociaal Raadslieden en diverse artikelen op het internet.
Geef een reactie